Κατά την εαρινή ισημερία, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, οι αστερισμοί και τα σημεία του ζωδιακού ήταν ένα. Ο Κριός, ήταν ο αστερισμός που ανέτελλε με τον Ήλιο κατά την εαρινή ισημερία. Η αρχή του Κριού σημάδευε και την αρχή του ζωδιακού έτους. Όμως, λόγω της μετάπτωσης, η εαρινή ισημερία οπισθοδρόμησε στην εκλειπτική, μεταφέροντας μαζί της και τα σημεία του ζωδιακού. Οι αστερισμοί δεν αντιστοιχούν πια στα ζώδια. Η εαρινή ισημερία αρχίζει πια καθώς ο Ήλιος τελειώνει το μηνιαίο ταξίδι του στους Ιχθείς. Η αστρική αστρολογία λαμβάνει υπόψη της τις πραγματικές αστρικές θέσεις, η τροπική όχι. Η τελευταία διατηρεί την ημερολογιακή σχέση μεταξύ του Κριού και της ισημερίας, άλλα στην πραγματικότητα το ζώδιο και ο αστερισμός δεν είναι συγχρονισμένα πια. Επομένως, ουσιαστικά η τροπική αστρολογία που ακολουθείται στη δύση, είναι περισσότερο μεταφορική παρά πραγματική.
Η σύγχρονη θεωρία των αστρολογικών εποχών, όπως η πολυσυζητημένη Εποχή του Υδροχόου, βασίζεται στη μετάπτωση των ισημερινών. Ο αστερισμός που ανατέλλει με τον Ήλιο στη εαρινή ισημερία παραμένει ο ίδιος για περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια και δίνει το όνομά του στην εποχή. Έτσι η εποχή του Κριού τελείωνε περίπου δυο χιλιάδες χρόνια πριν και άρχιζαν οι Ιχθείς. Οι Ιχθείς τώρα παραχωρούν τη θέση τους στον Υδροχόο, άλλα υπάρχει διαμάχη για το πότε ακριβώς θα συμβεί αυτή η αλλαγή.
Αυτό είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι αστερισμοί, αψηφώντας τα σχήματα, δεν ταιριάζουν τέλεια μέσα στα τμήματα των τριάντα μοιρών. Ανάλογα με το που αρχίζει και που τελειώνει ο καθένας τους, η Εποχή του Υδροχόου μπορεί να έχει ήδη αρχίσει η, όπως ισχυρίζονται μερικοί αστρολόγοι, μπορεί να καθυστερήσει μέχρι τον εικοστό τέταρτο αιώνα.
Σαν μια στροβιλιζόμενη σβούρα που βαθμιαία χάνει την κεκτημένη ταχύτητά της, η Γη ταλαντεύεται στον άξονά της, διαγράφοντας ένα μεγάλο κύκλο κάθε είκοσι έξι χιλιάδες χρόνια. Η ταλάντευση αυτή αλλάζει συνεχώς τα σημεία στα οποία ο ουράνιος ισημερινός και το πεδίο της εκλειπτικής συναντιούνται για να δημιουργήσουν τις ισημερίες. Η εαρινή ισημερία οπισθοδρομεί στην εκλειπτική έναν ολόκληρο αστερισμό κάθε δυο χιλιάδες εκατόν εξήντα έξι χρόνια - χρόνος που είναι ίσως με το ένα δέκατο αυτού που χρειάζεται η Γη για να συμπληρώσει την ταλάντευση της.
Η σύγχρονη θεωρία των αστρολογικών εποχών, όπως η πολυσυζητημένη Εποχή του Υδροχόου, βασίζεται στη μετάπτωση των ισημερινών. Ο αστερισμός που ανατέλλει με τον Ήλιο στη εαρινή ισημερία παραμένει ο ίδιος για περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια και δίνει το όνομά του στην εποχή. Έτσι η εποχή του Κριού τελείωνε περίπου δυο χιλιάδες χρόνια πριν και άρχιζαν οι Ιχθείς. Οι Ιχθείς τώρα παραχωρούν τη θέση τους στον Υδροχόο, άλλα υπάρχει διαμάχη για το πότε ακριβώς θα συμβεί αυτή η αλλαγή.
Αυτό είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι αστερισμοί, αψηφώντας τα σχήματα, δεν ταιριάζουν τέλεια μέσα στα τμήματα των τριάντα μοιρών. Ανάλογα με το που αρχίζει και που τελειώνει ο καθένας τους, η Εποχή του Υδροχόου μπορεί να έχει ήδη αρχίσει η, όπως ισχυρίζονται μερικοί αστρολόγοι, μπορεί να καθυστερήσει μέχρι τον εικοστό τέταρτο αιώνα.
Σαν μια στροβιλιζόμενη σβούρα που βαθμιαία χάνει την κεκτημένη ταχύτητά της, η Γη ταλαντεύεται στον άξονά της, διαγράφοντας ένα μεγάλο κύκλο κάθε είκοσι έξι χιλιάδες χρόνια. Η ταλάντευση αυτή αλλάζει συνεχώς τα σημεία στα οποία ο ουράνιος ισημερινός και το πεδίο της εκλειπτικής συναντιούνται για να δημιουργήσουν τις ισημερίες. Η εαρινή ισημερία οπισθοδρομεί στην εκλειπτική έναν ολόκληρο αστερισμό κάθε δυο χιλιάδες εκατόν εξήντα έξι χρόνια - χρόνος που είναι ίσως με το ένα δέκατο αυτού που χρειάζεται η Γη για να συμπληρώσει την ταλάντευση της.
