Η μικρή Καρκίνος είναι τόσο όμορφη που διατρέχει κίνδυνο από τους αποπλανητες, εκείνους που περιμένουν έξω απ,τα σχολεία, η πίσω απ,τους θάμνους στα πάρκα. Είναι παράλληλα αθώα ανασφαλής σαν έφηβος κι έχει ανάγκη από επαίνους, θαυμασμό και καλά λόγια.
Δε χρειάζεται πολύ για να κατακτηθεί, αν και νιώθει τρελό φόβο μήπως χάσει την παρθενιά της, μήπως υποφέρει την πρώτη φορά που θα κάνει έρωτα, μήπως μείνει έγκυος από ένα φιλί. Φτάνει όμως να της μιλήσει κάποιος για την ομορφιά της, τη γοητεία που εκπέμπει, την εξυπνάδα που δείχνει να έχει.
Αμέσως τότε η Καρκίνος υποκύπτει, δεν μπορεί να αντισταθεί στην καλή κουβέντα μια και νιώθει πως ζει σ,ένα κόσμο γεμάτο εχθρούς.
Τότε κατανικάει τον φόβο της παρθενιάς αν και δύσκολα ανταποκρίνεται με ζέση στον άντρα που την κατέκτησε. Μετά, με τον καιρό, τα πράγματα αλλάζουν, κι όπως πάντα εκείνη είναι που συνηθίζει.
Είναι βασικά ένα πρόσωπο δεμένο σχεδόν αποκλειστικά με τις συνήθειες του, με το παρελθόν, και μ,αυτή την έννοια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και αντιδραστική, μια αντιδραστική του κρεβατιού, που της αρέσουν πάντα τα ίδια πράγματα, κι ο άντρας κάπου βαριέται.
Κάποτε όμως εκείνος την παντρεύεται σκεπτόμενος ότι μπορεί να κυριαρχήσει πάνω της και βρίσκεται να πρέπει να παλέψει με τη ζήλια , γενικά δικαιολογημένη, γιατί μια γυναίκα αντιδραστική στο κρεβάτι δεν είναι ποτέ διασκευαστική.
Έξω απ,το κρεβάτι κάνει σκηνές, καταφεύγει σε δάκρυα γεμάτα απελπισία και εκδηλώνει τάσεις ιδιοκτησίας όλο και πιο ισχυρές μετά από κάθε σεξουαλική πράξη.
Ο άντρας μπορεί να επιζήσει μαζί της μόνο αν συμπεριφέρεται με τρόπο απόλυτα φυσιολογικό στις σεξουαλικές σχέσεις και αν επαινεί πάντα ως την υπερβολή την ομορφιά και τη γοητεία της, άσχετα αν στη συνέχεια πάει να κόψει καρπούς πιο ώριμους και έμπειρους σε άλλα κρεβάτια.
Τα παιδιά απασχολούν πολύ την Καρκίνο. Πολύ συχνά μεταφέρει την τρυφερότητα για τον άντρα της στα παιδιά που νιώθουν να πνίγονται απ,την αγάπη της.
Όταν όμως είναι μόνη η έχει ανακαλύψει τις εξωσυζυγικές περιπέτειες του άντρα της, μπορεί ξαφνικά να γίνει σοφή, κι η ηλικία είναι μεγάλο σχολείο γι,αυτή τη γυναίκα που έχει την τύχη να μένει πάντα νέα. Τότε καταλαβαίνει τι σημαίνει να έχεις καταναλωθεί, να έχεις χρησιμοποιηθεί, και καταλήγει να γίνει ευχάριστη, να έχει ένα φίλο, ένα φίλο πραγματικό και όχι εραστή, που θα της κρατάει συντροφιά.
